En toen waren we met 2

Donderdag was het dan eindelijk zo ver. Na 6 weken kon ik dan eindelijk mickael van het vliegveld halen. Wat duurt wachten dan toch lang, gelukkig had ik wel genoeg afleiding. Na een autorit van bijna 4 uur hebben we de hele middag door gebracht aan het strand in sydney. Heerlijk in de zon liggen.
Om half 11 zou mickael dan eindelijk landen en zou vanaf dat moment onze tijd samen ingaan.
Het was heerlijk om hem na zoveel weken eindelijk weer te zien. De komende dagen had hij echt geen tijd om bij te komen van zijn jetleg. Want Nadine en ik hadden veel te veel leuke dingen gepland voor de komende paar dagen.
Het begon op Vrijdag met een Boottocht in Sydney, vertrekken vanaf manly, Langs het opera gebouw aanmeren en weer terug. Helaas zat het weer niet mee. Regen waaien geen super weer. Toch hebben we echt super mooie foto's kunnen maken en hebben wij genoten van het uitzicht.
   

Helaas vond James het geen leuke activiteit. Na een ochtend op de boot hadden mickael en ik 's avonds heerlijk tijd voor elkaar. Die tijd werd goed gebruikt om heerlijk uit eten te gaan met zijn 2e en goed bij te kletsen. Lekker in het Nederlands. Soms kan gewoon nederlands praten wel heel lekker zijn.

De volgende dag was het na verplichte familie bezoeken tijd om richting huis te gaan. Toch stond er nog 1 tussen stop gepland. The three sisters. Toen ik aankwam konden we ze niet zien ivm de bosbranden. Maar nu konden we het samen zien. Er is een heel verhaal over de three sisters, maar helaas wisten we het niet op dat moment, dus hebben we het later opgezocht. Het verhaal gaat dat er 3 zussen van een stam verliefd waren op 3 jongens van een andere stam. Helaas mochten ze volgens de wet niet trouwen. De jongens lieten het hier niet bij en begonnen een oorlog. Een wijze van de stam van de zussen veranderen de zussen in steen om ze te beschremen in het gevecht. Helaas is hij overleden in het gevecht en niemand kon de zussen terug veranderen en daarom zitten ze nog tot de dag van vandaag gevangen in steen.
Helaas stond er op internet dat het verhaal puur onzin in en pas 80 jaar geleden verzonnen is om meer toeristen naar die plaats te krijgen. Toch vond ik het wel een mooi verhaal. De namen van de zusters zijn Meehni (922 m), Wimlah (918 m) en Gunnedoo (906 m).
   

Na weer een flinke auto rit waren we dan eindelijk thuis. Nu is het een kwestie weer aan een nieuwe situatie wennen en heel veel van elkaar en dit mooie land genieten.